عوارض و پیامدهای کمرویی در کودکان

هر کودکی رفتار منحصر به فردی دارد. در حالی که بسیاری از کودکان خوش اخلاق و شیطون هستند، برخی نیز خجالتی هستند . کمرویی در نوزادان و کودکان بسیار رایج است، اما اغلب، باعث نگرانی بسیاری از والدین می شود با ما همراه باشید تا عوارض و پیامدهای کمرویی در کودکان را باهم بررسی کنیم

 

 کودک کمرو( خجالتی) در موقعیت های ناآشنا یا هنگام تعامل با دیگران مضطرب یا ساکت می شود. یک کودک کمرو اگر احساس کند که «در حال دیده شدن » است، مانند زمانی که با شخصی جدید ملاقات می کند یا مجبور است در مقابل دیگران صحبت کند، به احتمال زیاد دچار محدودیت عصبی می شود. یک کودک کمرو(خجالتی) به جای اینکه به گروهی که فعالیت را انجام می دهند  بپیوندد، خیلی راحت‌تر است که فعالیت آنها را از گوشه ای تماشا کند.

بیشتر کودکان گه گاهی احساس خجالتی می‌کنند، اما زندگی برخی از آنها به‌دلیل کمرویی آنها به شدت محدود می‌شود. کودکانی که از کمرویی شدید رنج می برند، ممکن است در زمان بلوغ از آن بیرون بیایند یا ممکن است بزرگسالان کمرویی شوند. والدین می توانند به فرزندان خود کمک کنند تا بر کمرویی خفیف غلبه کنند. در موارد شدید، کمک حرفه ای ممکن است توصیه شود.

 

 کودک خجالتی  را درمام پلاس مشاهده کنید

 

 

عوارض کمرویی در کودکان

 

کمرویی مداوم و شدید می تواند کیفیت زندگی کودک را به طرق مختلف کاهش دهد، از جمله:

🔺کاهش فرصت ها برای توسعه یا تمرین مهارت های اجتماعی.

🔺دوستان کمتر.

🔺کاهش مشارکت در فعالیت‌های سرگرم‌کننده و پاداش‌دهنده که نیاز به تعامل با دیگران دارد، مانند ورزش، رقص، نمایش یا موسیقی.

🔺افزایش احساس تنهایی، بی اهمیتی و کاهش عزت نفس.

🔺کاهش توانایی دستیابی به پتانسیل کامل به دلیل ترس از قضاوت شدن.

🔺سطح اضطراب بالا.

🔺اثرات فیزیکی شرم آور مانند سرخ شدن، لکنت زبان و لرزش.

 

 

 

 جنبه های مثبت کمرویی درکودکان 

رفتار کمرویی(خجالتی ) باتعدادی از رفتارهای مثبت مرتبط است از جمله:

٫۱عملکرد خوب در مدرسه

٫۲رفتار کردن و گرفتار نشدن

٫۳گوش دادن با دقت به دیگران

٫۴مراقبت آسان بودن

علل احتمالی کمرویی درکودکان

 

برخی از علل احتمالی کمرویی که اغلب به صورت ترکیبی کار می کنند، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ژنتیک

 

جنبه های شخصیت را می توان، حداقل تا حدی، با ساختار ژنتیکی ارثی فرد تعیین کرد.

شخصیت

 

نوزادانی که از نظر عاطفی حساس هستند و به راحتی مرعوب می شوند، به احتمال زیاد کودکان کمرویی بزرگ می شوند.

رفتار آموخته شده

 

کودکان با تقلید از تاثیرگذارترین الگوهای خود یعنی والدین خود یاد می گیرند. والدین کمرو ممکن است با مثال کمرو بودن را به فرزندان خود بیاموزند.

روابط خانوادگی

 

کودکانی که احساس دلبستگی ایمن به والدین خود ندارند یا مراقبت های ناسازگاری را تجربه کرده اند، ممکن است مضطرب و مستعد رفتار کمرویی باشند. والدین بیش از حد محافظ ممکن است به فرزندان خود بیاموزند که از موقعیت های جدید بازدارند و بترسند.

فقدان تعامل اجتماعی

 

کودکانی که در چند سال اول زندگی خود از دیگران جدا شده‌اند، ممکن است مهارت‌های اجتماعی را که امکان تعامل آسان با افراد ناآشنا را فراهم می‌کند، نداشته باشند.

انتقاد شدید

 

کودکانی که توسط افراد مهم زندگی خود (والدین، خواهر و برادر و سایر اعضای نزدیک خانواده یا دوستان) مورد آزار و اذیت قرار می گیرند، ممکن است به سمت کمرویی گرایش داشته باشند.

ترس از شکست

 

کودکانی که بارها فراتر از توانایی‌هایشان تحت فشار قرار گرفته‌اند (و بعد از اینکه «اندازه‌گیری نکردند» احساس بدی داشته‌اند) ممکن است ترس از شکست داشته باشند که خود را به عنوان کمرویی نشان می‌دهد.

 

کودکم گوشه گیر است و در مدرسه فعالیتی ندارد  را در مام پلاس مشاهده کنید

 

چرخه معیوب کمرویی در کودکان

 

اگر کودکی در یک موقعیت اجتماعی کمرویی رفتار کند، ممکن است پس از آن خود را به خاطر رفتارش سرزنش کند. این سرزنش خود می تواند آنها را بیشتر خودآگاه و خود قضاوت کند و در واقع احتمال رفتار کمرویی کودک را در آینده افزایش دهد. با گذشت زمان، اعتماد به نفس و عزت نفس آنها ممکن است شروع به تضعیف کند. هر چه کودک اعتماد به نفس کمتری داشته باشد، احتمال اینکه رفتار کمرویی داشته باشد بیشتر است.

 

نگرش والدین در کمرویی کودکان

 

 

والدین در زندگی فرزندان خود بسیار تأثیرگذار هستند - احتمالاً بسیار بیشتر از آنچه والدین تصور می کنند. پیشنهادات عبارتند از:

مراقب باشید به کودک خود برچسب "خجالتی" نزنید. کودکان (و بزرگسالان) تمایل دارند تا با برچسب هایی که دیگران به آنها می دهند زندگی کنند.

اجازه ندهید دیگران نیز به کودک شما برچسب کمرویی بزنند.

هرگز وقتی فرزندتان خجالتی (کمرو) است، او را مورد انتقاد قرار ندهید یا مسخره نکنید. حامی، همدل و فهمیده باشید.

فرزند خود را تشویق کنید تا در مورد دلایل کمرویی خود صحبت کند  از چه چیزی می ترسند؟

به فرزندتان در مورد مواقعی در زندگی خود بگویید که کمرو بوده اید و چگونه بر آن غلبه کرده اید. از آنجایی که کودکان خردسال اغلب والدین خود را کامل می بینند، اعتراف به کمرپ بودن شما می تواند احساس بهتری در فرزند شما ایجاد کند و اضطراب کلی او را کاهش دهد.

خودت برون گرا باش رفتار مطمئن را مدل کنید و الگو بگیرید.

 

 

هچنین کودک خجالتی را در مام پلاس مشاهده کنید

 

استراتژی والدین در کمرویی کودکان

 

 

این امکان برای والدین وجود دارد که فرزند خود را تشویق کنند که بیشتر برون گرا باشد. استراتژی ها به هر کودک و شرایط بستگی دارد، اما می تواند شامل موارد زیر باشد:

استراتژی های مقابله ای شخصی را که در طول سال ها در مورد غلبه بر کمرویی آموخته اید به اشتراک بگذارید. این استراتژی ها را با فرزندتان تمرین کنید.

به فرزندتان در مورد مزایای زیاد کمرو نبودن بگویید. نمونه هایی از زندگی خود ارائه دهید.

رفتارهای بیرونی را تشویق کنید. وقتی فرزندتان با موقعیتی ناآشنا برخورد می کند یا با فرد جدیدی ملاقات می کند، بدون توسل به کمرویی، او را تحسین کنید.

سعی کنید با فرزندتان هدف گذاری کنید. قدم های کوچک و تدریجی را هدف گذاری کنید و از پیشرفت آنها تمجید کنید. برای مثال، گفتن «سلام» به کودک دیگر ممکن است اولین قدم بزرگ باشد.

عمداً فرزندتان را وارد موقعیت های جدید کنید. ابتدا تغییرات کوچک در رفتار خود را هدف قرار دهید و به تدریج ایجاد کنید. به عنوان مثال، اگر کودکی با کسی که برای او تازه کار است احوالپرسی کرد به او جایزه بدهید. حامی باشید.

اطمینان حاصل کنید که فرزندتان اجازه دارد در کارهایی که به بهترین شکل انجام می دهد برتر باشد. آنها را به خاطر مهارت هایی که در آنها تسلط دارند تحسین کنید.

 

سه روش کمک به کودک خجالتی برای دوست یابی را در مام پلاس مشاهده کنید

 

 

کمک حرفه ای برای کمرویی کودکان

 

 

اگر کمرویی فرزندتان به ویژه ناتوان کننده است، ممکن است بخواهید از یک مشاور یا روانشناس کمک حرفه ای در نظر بگیرید. گزینه های درمانی عبارتند از:

از کجا کمک بگیریم

 

 

برچسب زدن روی کودکان خجالتی را در مام پلاس مشاهده کنید

 

 

نکته های برای به خاطر سپردن

 

یک کودک کمرودر موقعیت های ناآشنا یا هنگام تعامل با دیگران مضطرب یا ساکت می شود.

اکثر کودکان گه گاهی احساس کمرویی می کنند، اما زندگی برخی از آنها به دلیل کمرویی بودن آنها محدود می شود.

در موارد شدید، کمک حرفه ای ممکن است توصیه شود.